تعمیرگاه خودرو بهروز


گیربکس های اتوماتیک امروزه بسیار متنوع شده‌اند! دوران سیستم‌های ساده هیدرولیکی به پایان رسیده است. رایج‌ترین انواع گیربکس‌های اتوماتیکی که امروزه در خودروها دیده میشوند شامل گیربکس اتوماتیک هیدرولیک یا AT، گیربکس پیوسته متغیر یا CVT، گیربکس دو کلاچه یا DCT، گیربکس دستی اتوماتیک شده یا AMT و گیربکس دستی هوشمند یا iMT میباشند. بیایید با هم به بررسی هر یک از این انواع گیربکس و مزایا و معایب آنها بپردازیم:

گیربکس اتوماتیک هیدرولیک (AT):


گیربکس‌ AT کلاسیک‌ترین نوع گیربکس اتوماتیک هستند که راه را برای سایر انواع هموار کردند. گیربکسهای AT به جای پدال کلاچ، از یک مبدل گشتاور برای اتصال به موتور استفاده می‌کنند. تصور کنید دو پنکه روبروی هم قرار گرفته‌اند. یک پنکه (متصل به موتور) هوا را به سمت دیگری (متصل به گیربکس) می‌دمد. این عمل یک اتصال سیال ایجاد می‌کند که اجازه می‌دهد موتور حتی زمانی که خودرو ساکن است، به چرخش ادامه دهد. گیربکس اتوماتیک به جای دنده‌های ردیف شده روی شفت‌ها در گیربکس دستی از مجموعه دنده‌های سیاره‌ای برای دستیابی به نسبت‌های دنده مختلف استفاده می‌کند. این مجموعه دنده‌ها فشرده‌تر هستند و از سیستمی از کلاچ‌ها و نوارها استفاده می‌کنند که توسط فشار هیدرولیک کنترل می‌شوند. همین ویژگی اجازه میدهد تا کلاچ بین این نسبت‌ها تغییر کند.

نمای جانبی از گیربکس اتوماتیک AT

مزایا:

معایب:


گیربکس‌ پیوسته متغیر (CVT):


برخلاف گیربکس‌های با تعداد دنده ثابت، گیربکس های CVT‌ از یک تسمه و دو پولی استفاده می‌کنند که می‌توانند قطر خود را تغییر دهند تا محدوده بی‌نهایتی از نسبت‌های دنده ایجاد کنند. این باعث شتاب‌گیری بسیار نرم بدون هیچ تغییر دنده قابل توجهی می‌شود. با این حال، برخی از رانندگان این عدم “احساس تعویض دنده” را کمتر جذاب می‌دانند. مزیت گیربکس CVT‌ کارایی سوخت بالاتر نسبت به سایر مدلها است.

نمای جانبی از گیربکس CVT

مزایا:

معایب:


گیربکس‌های دوکلاچه (DCT):

گیربکس DCT یک انتخاب ایده‌ال برای کسانی است که بهترین هر دو دنیا را می‌خواهند: راحتی گیربکس اتوماتیک به اضافه امکان تعویض سریع دنده در گیربکس دستی. این گیربکس‌ها اساساً دو کلاچ و مجموعه دنده جداگانه در یک محفظه دارند. یک کلاچ دنده‌های فرد را کنترل می‌کند، دیگری دنده‌های زوج را. این دو گانگی کلاچ، امکان تعویض دنده بسیار سریع را فراهم می‌کند زیرا در حالی که یک دنده درگیر است، دنده بعدی از قبل انتخاب گردیده و آماده است. این فناوری ابتدا در خودروهای اسپرت با عملکرد بالا یافت می‌شد اما اکنون به مدل‌های مقرون به صرفه‌تر راه پیدا کرده است.

نمایی از گیربکس اتوماتیک DCT

مزایا:

معایب:


گیربکس‌های دستی اتوماتیک شده (AMT):

اگر به دنبال ارتباط مستقیم یک گیربکس دستی هستید اما می‌خواهید از پدال کلاچ خلاص شوید، AMT‌ها ممکن است توجه شما را جلب کنند. اساساً، آنها از نظر مکانیکی مشابه گیربکس دستی هستند اما از عملگرها و کنترل‌های الکترونیکی (یا یک واحد کنترل گیربکس اختصاصی یا ECU اصلی خودرو) برای اتوماتیک کردن کلاچ و تعویض دنده استفاده می‌کنند. آنها اغلب هر دو حالت تعویض دنده کاملاً اتوماتیک و دستی را ارائه می‌دهند. با این حال، تجربه تعویض دنده ممکن است نسبت به سایر گیربکس‌های اتوماتیک کمتر نرم باشد، به خصوص در مدل‌های قدیمی‌تر.

نمای جانبی گیربکس AMT

مزایا:

معایب:


گیربکس‌های دستی هوشمند (iMT):


اینها نوآوری جدیدتری هستند که هدف آنها پر کردن شکاف بین گیربکس‌های دستی و اتوماتیک است. این تکنولوژی که توسط کمپانی هیوندای توسعه یافته، در عین حذف پدال به راننده امکان میدهد که به صورت دستی دنده‌ها را تعویض کند. سنسورها تشخیص می‌دهند که راننده قصد تعویض دنده دارد، و یک عملگر به طور خودکار کلاچ را درگیر و آزاد می‌کند. این ویژگی سطحی از کنترل و پتانسیل کارایی سوخت مشابه با گیربکس دستی را ارائه می‌دهد اما با راحتی بیشتر.

نمای جانبی گیربکس iMT

مزایا:

معایب:



مهم است توجه داشته باشید که هر نوع گیربکس اتوماتیک مجموعه‌ای از مزایا و معایب بالقوه خود را دارد، به خصوص در رابطه با هزینه، پیچیدگی و قابلیت اطمینان طولانی مدت. عواملی مانند کارایی سوخت، نرمی، پاسخگویی و هزینه‌های نگهداری می‌توانند به طور قابل توجهی متفاوت باشند. مانند هر فناوری خودرویی، آگاه ماندن و انجام تحقیقات دقیق، کلید یافتن بهترین گزینه برای سبک رانندگی و نیازهای شما است.


در باره گیربکس بیشتر بخوانید:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *